BLOG? m’axfixia pèrtanyer a qualsevol tipus de col.lectiu.
tant discurs creatiu i explotació narcisista ,començant per mi mateixa, m’esgota.
pensament lleuger que ara es troba ben lluny.
suposo que la manera més positiva de veure-ho és com una reunió d’amics i coneguts que reflexionen i comparteixen coneixements sobre art i vida, com Shubert i els seus.
final d’espectacle de Sergi Faustino, F.R.A.N.Z.P.E.T.E.R.:
una persona sentencia: el papel está muerto.
no sé si este comentario le sentaria muy bien a Miquel Barceló, a Hopper, a Pijoan, a Gordillo…
una imagen de silencio: Clint Eastwood mira fijamente a los ojos de alguien que ha ido al espai lliure y se encuentra malherido tumbado en el suelo y señalándole con el dedo amenazante dice: TU SÍ ESTÁS MUERTO
una imagen de fàstic: follar sense voler
he entrado en iglesias oscuras y húmedas, buscaba la paz que tenia contigo.
jo no sé com ets tu estimant de debó ni tu saps com sóc jo, perquè no t’he deixat fer-ho ni jo m’he deixat a mi.
adoro Bunbury
«>
Teatron vist com una Schubertiada. Jo crec que hauria d’anar per aquí.